Epe luzerako prozesua da, barrutik kanporantz eta behetik gorantz doana. Eremu pertsonalean hasten da, autoirudi positiboa garatuz eta norberaren gaitasunetan konfiantza sortuz; emakume ahulen, segurtasunik gabeen, erabakitzeko ezgaien, mendekoen... estereotipoak desegiten dira hala. Gertuko harremanen eremuan jarraitzen du, familia harremanak negoziatzeko eta haietan eragiteko gaitasunaren bidez. Azkenik talde dimentsio baterantz zabaltzen da: herritar gisa eragiten dieten erabakietan eragin ahal izateko antolakuntza egiturak eraikitzen dituzte emakumeek.

Jabekuntza erlaziokoa da beti, hots, botererik (norberarena, taldekoa, politikoa, euren bizitzako alderdiren batean edo batzuetan) izan ez duten emakumeek hura eskuratzea lortzean datza, baita galarazita zeukatelako (legea, gizartea, kultura edo ideologia zirela-eta) lehen hautatu ezin zuten egoeretan hautatu ahal izatean ere.

Kontua ez da boterea eskuratzea hobeto sentitzeko edo beste pertsonak menderatzeko. Ez dago jabekuntza ulertzerik emakumeen eta gizonen arteko harremanetako desberdintasuna auzitan jarri barik, emakumeen ‑emakume guztien‑ gaitasunak mugatzen dituzten aukerak zabaltzeko prozesua baita.