Maitasun erromantikoa esapideak adiera bi dauzka, gutxienez. Lehen adieran pertsona biren (edo gehiagoren) arteko erakarpen biziaz ariko ginateke; erakarpen horrek beste pertsonaren idealizazioa eta erotizatzea eragin ohi ditu, eta intimitatea eta harremanak irautea nahi izaten da. Ez dago izena jartzeko adostasunik (maitasun erromantikoa, grinazko maitasuna, maite grina, infatuazioa...) eta esperientzia unibertsala da. Bigarren adieran, maitasun erromantikoa maitasun eredu kulturala litzateke; azken mendeetan mendebaldeko gizarteak deritzenetan sortu da, baina gaur egun planeta osoan zabalduta dago, batez ere fikzio erromantikoaren hedapenaren bidez.
Gehiago irakurri
Aurreko beste eredu batzuetatik (maitasun platonikoa, gorteko maitasuna...) sortu zen, eta maitasun interakzio modu ideal bihurtu arte garatu da. Zirraren eta sexu desiraren gorazarrea, idealizazioa eta misterioa azpimarratu ohi ditu.
Maitasun erromantikoak heterosexualitatea eraikitzen du, maitasuna eta ezkontza zuzenean lotzen ditu, eta ezkontza monogamoareneta bikote harreman egonkorren oinarria da. Horrekin guztiarekin batera, genero, klase eta etnia ordena desberdintasunari eusten dio, aldi berean desberdin gisa (emakumeak eta gizonak, txiroak eta aberatsak...) eraikiak diren pertsonak "batzeko" balio duen unetik.
Egile batzuen arabera, harreman intimoen demokratizazio handiagoa ahalbidetuko luketen aldaketak gertatzen ari dira maitasun interakzio moduetan, baina haien planteamenduek ez dituzte nahikoa aztertzen interakzio horietan sortzen diren botere harremanak (adibidez, generoari lotutakoak), baita gizarte esparru desberdinen arteko loturak ere.
Egile batzuek diotenez ‑hala nola Eva Illouz‑, gizarte moderno eta postmodernoetan erromantizismoa, kontsumoa eta kapitalismoa estuki lotuta leudeke, kapitalismoak bere burua berresteko logika bikoitza lerabilkeelako: kontsumoko ondasunak erromantizatzea (bikotea publizitatearen erdian), baina baita erromantzea salgai hutsa bihurtzea ere.
Mari Luz Estebanek testuinguru orokorrago baten barruan kokatu du maitasun erromantikoa, eta Maitasun Pentsamendua esan dio, mendebaldeko gizarteen eraketa sinboliko eta praktiko jakin batez hitz egiteko. Eraketa horrek barneko edo harremanetako eremua deritzogunetik haragoko eragina dauka, eta sinboloak, irudikapenak, arauak eta legeak sortu ditu gizarte esparru guztietan (erakundeetan, familian...); hala, gizarte eta genero nortasunen eraketa, gizarteratze prozesuak eta norbanakoen, gizartearen zein erakundeen ekintzak bideratu ditu.
Emoziozko erregimen hegemoniko horretan gertatzen diren zirraren eraketan eta adierazpen kulturalean maitasuna azpimarratu ohi da, beste emozioen aurretik ez ezik, baita beste giza alderdi batzuen aurretik ere (elkartasuna, justizia, askatasuna...), eta, gizakiekin lotutakoa irudikatzeko modu nagusia bihurtuta, era desberdinetan aplikatzen zaie emakumeei eta gizonei.
Hala, sexuala azpimarratzen duten interakziok ez ezik, amaren eta seme-alaben arteko harremanak eta zaintzak deritzenak ere (mendekotasun egoeren arreta) emoziozko eta maitasunezko ideologizazio eremu lehenetsiak dira. Horrek ondorio zuzenak dauzka talde batzuen desberdintasunean (adibidez, emakumeena). Halaber, besteak beste, sexuaren araberako lan banaketa desorekatuari eta botere-desberdintasunei eusten die horrek.
Igo